Bugün pek çok planım vardı, yazacaklarım, söyleyeceklerim vardı. Kafamda pek çok fikir, kalbimde pek çok sevinç vardı. Vardı diyorum çünkü hepsi uçup gitti bir anda.
Nilüfer Abla vefat etti bugün.
Torunlarımdan birini sahiplendirdiğim kadın bir anda ayrıldı gitti hayatımızdan.
Bilmiyorum ne demeliyim. Sanki aklımdaki tüm cümleleri aldı biri, konuşacak kelime bulamıyorum.
Kimdi ile başlayayım o zaman
Nilüfer abla benim kedilerimi aldığım Leyla annemin arkadaşı idi.
Elinde değnekleri ile gelmişti evime, kedi meraklısıydı.
Konuşmuştuk uzun uzun onun da skolyozu vardı ama yanlış tedaviyle artık düzelemez bir hal almış hayatını tehlikeye atacak duruma gelmişti.
Bende Leyla ablama da güvenip kedilerden birini vermiştim ona, Bade'yi.
Çok hayat dolu bir kadındı. Çok güleç, esprili, şen şakrak... Deselerdi bana sen mi o mu daha önce gidersiniz bu dünyadan diye, ben ben giderim, Nilüfer abla daha iyi tutunuyor hayata, daha çok seviyor yaşamayı derdim.
Şimdi ama bir facebook gönderisinden öğreniyorum hayattan ayrıldığını, son yolculuğuna uğurlanacağını.
Zamanında kızardım ona aşırı dindar olmasına (sürekli yaptığı paylaşımlardan ötürü), ya da siyasi görüşüne, ya da kedimi barınağa bıraktığı için. Ama şimdi üzülüyorum çokça, ne komik şeylere kızmışım ben diye.
Hakkını helal et abla, benimki sana helal çünkü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder