Şafağa kaldı 3 gün..
Bol fizyoloji çalışmalı bir günün sonunda midemden gelen sesler bir konser boyutuna ulaşınca küçük bir ara vermek zorunlu oldu. Sımsıkı giyinip, kuşanıp çıktım dışarıya. İnanılmaz bir tipi vardı Samsun'da( Hala da var da karıştırmayalım orayı). Uzun zamandır ne İstanbul'da ne Samsun'da böylesine kar görmemiş ben öyle bir keyiflendim ki.. Yarım saatlik yolu her adımın tadını çıkara çıkara 1.5 saatte gittim.
Çocukluğumu hatırladım sonra. Bolu'da yaşadığımız 7 ayın en güzel anılarında kar hep baş roldeydi çünkü. Bacaklarımızın tamamen kara gömüldüğü günler, ilk kardan adamım, babamla oyunlarım. Sonrasında daha da gittim çocukluğuma 4-5 yaşındayken ananemin bahçesinde karda oynayışım, bahçedeki küçük derme çatma odadaki raflarda bekleyen rengarenk kompostolar, kutudaki biberonla beslenen bebek kuzu... Ne güzel anılar toplamışım dedim kendi kendime; ne güzel bana!..
Bu da bugünün şarkısı olsun! :) 2011den bu yana hep mutlu eder beni kendileri..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder